ШАЛЁНЫ ГАЎС
Шалёны.
Шалёны.

З вельмі пэўным інтарэсам
Раз дзяўчына падышла:
«Ты чаму бамбіў Адэсу,
Бо Адэса гэта ж клас?».
Я ў адказ не стаў таіцца
І ёй раны паказаў.
Ім ніяк не загаіцца,
Бо аднойчы пакусаў
Цюцька з Малай Аранауцкай,
Скраўшы мілую маю.
Усё выйшла не па-людску,
Надламаўшы каляю,
Па якой жыццё ляцела.
І скажу вам без прыўкрас:
Згрыз душу мне звар’яцелы
Шалёны гаўс.

Шалёны гаўс.
Шалёны гаўс.
Шалёны гаўс.
Шалёны гаўс.
Шалёны гаўс.
Шалёны гаўс.
Шалёны гаўс.
Шалёны гаўс.
Шалёны гаўс.

Не Кашчэй, не з Змей Гарыныч,
А мурзатае шчанё, 
Маё шчасце збрыла ўнівеч,
Мне пакінуўшы лайно.
Сабакевіч збрыў за мора,
Там, дзе не растуць дубы,
І няма яму там гора,
Бо ён, як абух, тупы.
Мілай вылегчаўшы памяць,
Цюцька Шарыкавым стаў
Крычу адгэтуль я:
Ты хто? «Лох страшный, лох».
Шалёны гаўс.

Шалёны гаўс.
Шалёны гаўс.
Шалёны гаўс.
Шалёны гаўс.
Шалёны гаўс.

«Лох страшный, лох».
Шалёны гаўс.

Згрыз душу мне звар’яцелы
Шалёны гаўс.

Шалёны гаўс.
Шалёны гаўс.
Шалёны гаўс.
Шалёны гаўс.
Шалёны гаўс.
Шалёны гаўс.
Шалёны гаўс.
Шалёны гаўс.
Шалёны гаўс.