Сонейка далёкае, сонейка жаданае,
Добрае і сьветлае сэрца грэе мне.
Ды краіна дальняя, мглістая, туманная,
У зімовым чорным дні сівер злосны дзьме.

Мне б цяпла вясновага, захлынуцца слодыччу,
Растапіць далонямі гэты белы лёд.
Сонца мне б зіхоткага з радасьцю і горыччу.
Працінае думкаю сэрца навылёт.

На сумнеў забудуся, скіну ўсё ранейшае,
І трава духмяная ахіне цяпер.
Словамі пяшчотнымі, словамі суцешнымі
І душой гарачаю клічу я цябе.