Восень. Верасень. Панядзелак. Ранак.
Я абудзіўся не цьвярозы ня п’яны.
Я абудзіўся не цьвярозы ня п’яны,
Таму што, бляць, восеня, панядзелак, ранак.

Пачатак тыдня. Праца чакае.
Ранак. Падворак. Шэрасьць у радкі.
У рваных кішэнях маіх нагавіцаў,
Засталося поў тыдня да палучкі.

Восень. Верасень. Панядзелак. Ранак.
Я абудзіўся не цьвярозы ня п’яны.
Я абудзіўся не цьвярозы ня п’яны,
Таму што, бляць, восеня, панядзелак, ранак.

Чарговы дзень без пераменаў,
яшчэ адзін дзень крок за крокам
Без пераменаў у чаканьні рэпрэсій,
на белых кухнях з эўрарамонтам.

Зноўку размовы замест супраціву.
Зноў, вочы баязьліўцаў нязгодных.
Кожны з іх чакае, на перамены,
Алеж нічога для гэтага ня зробіць.

Навокал здыхае нешта безпаваротна.
А сэрца таміцца пад белай кашулей.
Я, бля, іду скрозь сьвет ліхтароў,
Уздоўж старой паламатае бардзюры.
Такі самы, нічым ня горшы, ня лепшы,
Як навокал, суайчыньнікі па хатах.
Пагрызены дэпрэсіяй і адзінотай,
Нічога новага тая самая здрада.