Қазақ тілі тірлігімнің тынысы, Абылайдың қылышы,  
Осы сөзде міне жатыр тағдырымның бір ұшы. 
Қазақ тілінің мәселесі мүлде тіпті мәз емес, 
Баяғы қазақ халқы келмеске кеткен емес. 
Қызың кетті ашық көксе, биік өкше, 
Жымыңдайды ақша көрсе. 
Ар-намыс қалды тапталып, 
Ананың ақ сүті жатқан жоқ түкте ақталып 
Найзаның ұшы, қылыштың жүздерімен қорғап еді кайран бабам, 
Сол еңбектеріңді ақтамады ақымақ балаң, 
Тілім-дінім, салт-дәстүрім құрып барады 
Ұрпағың басқа елге қарап күлім қағады, 
Қазақ тілін менсінбейді. 
Бейшара шал-кемпірім жасын сүртіп кепсеңдейді, 
Осы қорлықты көргеннен өлсем дейді. 
Анасына баласы басқа тілде өкшеңдейді,  
Айта-айта тіл тағдырын ауыз талды шынымен, 
Мәселе біте қоймайды тіл туралы мұнымен. 
Жоғарыда жігіттер орындықта мүлгейді. 
Өзгелерге тұр дейді. 
Қазақ тілін білмегендер орны босап, жылжиды 
Қазағымау оянсаңшы, намысыңнан бой алсаңшы 
Қай қазақтын, қай атасы өзге тілде сөйлеген, өз тілін менсінбеген? 
Би бабамыз ұрпақ үшін намысты қолдан бермеген, 
Тек сол үшін терлеген. 
Ана тілім, бала тілім тек қазақша сөйледім 
Өз елінде, өзге тілде сөйлегенді көрмедім. 
Саусақ нұсқап басқа ұлт, қазағымды кемітеді 
Оян қазақ, болма мазақ еркелігің жетер енді. 
Салбыраған басыңды тіліңменен көтер енді 
Құлшыныспен алдыңа шықтым ұсыныспен 
Толғандырған барша елді. 
Ағаларым биіктегі, биліктегі қаратпаңдар қазақ тілін қара жерге 
Сеніп отыр қара халық тек сендерге, сенбесеңдер, тек сіздерге... 

Қазақ, ойланып қарашы,  
Құрдымға кетіп барасың. 
Мәпелеген сәбідің өзге тіл жаулап санасын   
Бәрі орысша сөйлесе қазақты қайдан табасың? 
Өз балаңды өзге ұлттан айыра алмай қаласың. 

Бір қашып, кейде бір тиіп, 
Орысша сөйлеп кертиіп, 
Намысты қолдан бермейік, 
Барша қазақ боп терлейік. 
Бесіктегі жас сәбиді әлдиін айтып тербейік, 
Сонда ғана баба аруағы рахметін айтып бір аунар. 
Батыр, әулие жыраулар көңілде еріп қыраулар. 
Езуін тартып күлімдер, көтеріліп бір көңілденер. 
Күллі қазақ боп жабылып көтеріп тілді жүріңдер! 
Бір ойланып, бір толғанып жүргенменен шаруа бітпес. 
Ал тіліңе ие болсаң, басқа жауың басқа теппес, 
Адал ма әлде арам ба, жақсы ма әлде жаман ба, 
Басқа ел зулап биікке, аяқ асты боп қалғанда 
Ел болуға тіл керек! 
Ал, тіліңнің болашағы жоғарыға жол ашады. 
Осыны түсініп алмай бас біреулер бал ашады, 
Елін тастап, тілін тастап тау асады. 
Анасыздық қазақ ұлт, қанша ғасыр еркіндікті көксіді. 
Ал қазірше не өзгерді? 
Кәрілер жүр жандары ашып өксиді, 
Сәби көрсе көшеден өзге тілде сайраған. 
Қазақ барма намыстанып оған тісін қайраған? 
Жеткен жерің осы болса қай