Урам ташларына карлар ява,
 Кар томалый чана юлларын,
 Карда шуа-шуа Алсу килә,
 Җиң эченә тыккан кулларын...
 Җилгә каршы җылы сулышлары
 Туңып бөдрә чәчен ак ясый,
 Юл буена аны тирги-тирги,
 Сүгнә-сүгнә кайта Газзәсе:
 —«Алсу, тукта инде, акыллым,
 Абау,
 Тагын карга батырдың!.. »—
 Ул үпкәләп читкә китә. Аны
 Алсу тагын ялынып чакыра:
 —«Кил, уйнамыйм, бетте...
 Кил инде!»
 Үзе—килсә, карга батыра. 
Салкын карга басып Алсу килә,
 Үзе көлә,
 Үзе сөйкемле,
 Үзе усал,
 Үзе болай бер дә
 Усал түгел кебек шикелле... 
Урам шаулый-шаулый төн уздыра,
 Кемнең монда кемдә эше бар,
 Һәрбер җылы тунлы кешеләрнең
 Җылы бүрке, торыр төше бар...
 Тик чаттагы бабай—«барабыз»ның
 Бик үк әйбәт түгел тормышы,
 һәр көн таңнан алып кичкә кадәр
 Салкын урам — торган урнысы.
 —«Җанкисәгем, бабай, «барабыз»!
 Атың белән сатып алабыз,
 Студентта акча бик күп була,
 Әй,
 Ун тиенгә илтсәң, барабыз!.. » 
Алсу бүлмәсенә керү белән
 Өске киемен алып ташлады,
 Ватык көзгесенә карый-карый,
 Карлы чәчен сүтә башлады...
 —«Газзә, кара, ничек минем чәчләр
 Бер-берсенә ябшып туңганнар... »
 —«Карлы чәчләр сиңа килешә, Алсу,
 Үз чәчеңнән матур булганнар... »
 Алсу күзен алмый үзен карый, —
 Үзе матур,
 Үзе сөйкемле,
 Үзе усал,
 Үзе болай бер дә
 Усал түгел кебек шикелле...