გაყინულ კენჭებს სხეული ათბობს 
ზამთარს სიცივის ზღვაში შევხვდები,
მარტოსულობა მე კი არ მხიბლავს
მაშინებს მხოლოდ მისი ხელები,
ხალხი ბრბო ჩემში სინათლეს არ ცნობს
შენ დედამიწავ მეზედმეტები,
დასუსტდა სული ნორჩობის ხანაში
თავზე თმას ვიპარსავ, მგონი ვხიბლდები,
მააღიზიანებს თქვენი თვალების მარტივი მზერა,
მაგრამ არ მესმის, სვებულ სხეულში ბრაზის სული ჩადგა
ყველა სინატიფე ბღუჯად ჩამომქაჩეს.
შებ ბაძავ, შებ ბაძავ მეუბნებიან
გადამდებია სენია ბრბო
მე ვერ გაუძელი და გავფრინდი ცისკენ.
მე, მე ვარ, შენ შენ.
მივდივარ ცაში
მტრედების ხროვას მე მოუყვები რა აქ მოხდა,
მე მოუყვები რა აქ ვნახე,
მე არ მჭირდება გახსნილი ვარსკვლავები,
მე არც ძეგლი მინდა თქვენს დედამიწაზე
არ ვითხოვ უკვდავებას, რატომ