Meg: 
Ofiarę złóżcie 
z głupiej kozy, 
co sama sobie winna jest. 
Myślałam: Jakoś się ułoży. 
Lecz między mity 
to muszę włożyć. 

Muses: 
Kogo chcesz czarować, 
skoro serce masz 
na wierzchu? 
Już straciłaś głowę, 
dostrzegamy to 
bez przeszkód. 
Nie wstydź się - to piękne 
poczuć nagle miętę 
i mieć w głowie pstro. 

Meg: 
Co to, to nie! 
Ani słowa - a sio! 

Muses: 
Co z tego 
każdy się dowie, o, o! 

Meg: 
Nie powiem, 
że pokochałabym go. 

To jakiś banał - 
lat przybywa, 
a serce coraz głupsze. 
Mój rozum krzyczy: 
Weź się w karby! 
Lecz serce głuche, 
gdy się uprze.