Язгы саф чәчәктәй кердең син күңелгә,
Шаулап куйды йөрәк.
Мәхәббәт утында янып көйгәндә,
Безгә соң ни кирәк?
Якты карашларың,назлы елмаюың
Үзе бит бер бүләк.
Мин гашыйк.Юк беркем миннән бәхетлерәк.
Адашмам, югалмам, йөрәк түрендә
Йолдыз булып балкып торсаң.
Күлләрне, чүлләрне  гизәрмен мин, мәңгегә син янымда калсаң.
Бу тормыш юлында калдыр миңа
Якты эзләреңне.
Мин яшим, мин сулыйм, чөнки мин,иркәм,
Шашып сөям сине.