1. Такую песню лірнік на Нёмане спяваў. 
Дачку князёву шчыра пастух адзін кахаў, 
Яна яго кахала – галубка з галубком, 
Зямля багаццем стала, а неба ім вянцом. 

Быў юны шлюб прыгожы - купалаускі вянок, 
Укласці меч у ножны князёвы змовіў рок. 
Дазнаўся князь суровы,пра іх таемны шлюб 
Схапіў любоў у аковы, дзе сосенка і дуб 

Пр. А на стромным беразе дуб з сасной стаяць, 
Звіўшыся галінамі на усход глядзяць. 
На ўсходзе сонейка макамі цвіце, 
На зямлі каханенькай, з палыном расце 

2. Куды ўцячы каханню, дзе жорсткасць правіць баль 
Там кроў з расой на ранні, змачылі тонкі шаль. 
Пад дубам і сасною, так лірнік мне спяваў, 
Хлапца і свет князёўну любіцца Божа ўзяў.