To tylko zwykły list, niewiele słów, 
 zaledwie parę zdań kładących się półcieniem, 
 błękitne wzgórza łez minęłam już 
 i mały wielki świat przytulił mnie do siebie. 
 Poza mną bunt i ból i zmiana ról 
 i twoja, mamo, twarz, 
 poza mną lęk i cień, dzieciństwa cień, 
 samotność, którą znasz... 

 Z daleka kocham cię, mój Bóg to wie, wiesz i ty, 
 z daleka kocham cię, bo tak mi lżej złe śnić sny. 
 Z daleka kocham cię - ta jedna łza, to mój krzyk; 
 z daleka kocham cię naprawdę tak, tak, jak nikt. 

 Już dziś nie boli tak, już minął wiek, 
 wspomnienia szare są, odeszli przyjaciele... 
 Od życia wzięłaś zły, fałszywy czek 
 i zamieniłaś go na tak, na tak niewiele. 
 Poza mną lęk i stres, pijany wiersz, 
 przerwana nagle myśl. 
 Poza mną noc za dnia, ktoś obcy w drzwiach, 
 lecz to nieważne dziś... 

 Z daleka kocham cię. . . itd.