ՈՐԴՈՒՍ

Ինձ հետ լինի, թե առանց ինձ, իմ բալի՛կս, կմեծանաս, 
Իմ օգնությամբ, թե առանց ինձ, դու երբևէ կհասկանաս, 
Թե ոնց պիտի ապրել կյանքում, թե ոնց պիտի նայել կյանքին, 
Թե աշխարհում ինչն է էժան, թե աշխարհում ինչն է անգին: 
Ինքս էլ խրատ կարդացողին ո՛չ հարգում եմ, ո՛չ հանդուրժում, 
Տափակ թե սուր քարոզներից ինքս էլ եմ միշտ, տղա՛ս, խորշում: 

Ու թե հիմա, իմ բալի՛կս, ես քո գլխին ճառ եմ կարդում, 
Ապա միայն նրա համար, որ շատ հաճախ կյանքում մարդու 
Եթե իր մեծ բաժինն ունի ժամանակը, ինքը դարը, 
Բայց և այնպես քիչ չի ազդում նաև ընտրած ճանապարհը: 
Գուցե քեզ հետ նույնը լինի, որ պատել է հաճախ ինձ է՛լ. 
Հաճախ շուրջս աչք ածելով, այն մարդկանց եմ ես նախանձել, 

Որոնց կյանքը հեշտ է անցնում – ասես կյա՜նք չէ, այլ խճուղի` 
Անխոչընդո՜տ և անարգ&