Анхилуун үнэрийг чинь өөртөө шингээх гэж
Салхи хорвоо дээр бий болсон
Зөөлөн уруулыг нь үнсэх төдийд
Диваажин ойр байдаг
Ялдам харцыг чинь би ширтэхдээ
Үүрд чинийх гэж мэдэрдэг

Шөнийн тэнгэр шиг тас хар нүд гайхалтай
Дотроос минь цоо ширтэнэ
Шүргэх төдийд л хүрнэ арьс нь байсан ч 
Уруул нь зөөлхөн мэдрэгдээд
Чиний инээмсэглэл дур булаам эрх чөлөөтэй
Хэцүү үе цөөнгүй байсан ч бидэнд юу ч нөлөөлөөгүй ээ
Тэдгээр харанхуй үеүүдэд хоёул зүрхэндээ хутганы шархтай
Гэхдээ ганцхан тэврэлт чинь түүнийг анагаах увидастай
Хэдий тайван гэгч эртээд үсийг чинь би илбэхдээ
Аврал эрэн дотроо хашгарч байдгийг мэдэх үү хэлдээ тэ

Зөрөөд л өнгөрөх учрал биш
Энэ бүхэн хувь тавьлан байсан
Анхилуун үнэрийг чинь өөртөө шингээх гэж
Салхи хорвоо дээр бий болсон
Зөөлөн уруулыг нь үнсэх төдийд
Диваажин ойр байдаг
Ялдам харцыг чинь би ширтэхдээ
Үүрд чинийх гэж мэдэрдэг

Сарнаас чамайг хармалаад өдөртэй би золгодог
Саадаас чамайг авах гээд өрөвдөлтэй хоцордог
Хэрвээ би хацрны чинь боол байгаагүйсэн бол
Хэзээ ч хамгийн жаргалтай хүн болохгүй байсан

Ялдам харц чинь нүүрэн дээр минь инээмсэглэл будна
Хором мөч тутам чамаар ус агаар мэт дутна
Харанхуй тэнгэрт урт зүгийг гэрэлтүүлсэн од шиг
Харах тусам чиний ялдам харц чинь тод гийнэ
Зүү орох зайгүй тэвэрч хүзүүн дээр чинь үнсэж
Үнсэлт бүрдээ чин сэтгэл шингээхийг хүсэв
Мөрөө дэрлүүлж эрхтэнгээ атгуулж 
Зүрхний чинь цохилтыг сонсох
Хорвоо дээрхи хамгийн агуу зүйл

Зөрөөд л өнгөрөх учрал биш
Энэ бүхэн хувь тавьлан байсан
Анхилуун үнэрийг чинь өөртөө шингээх гэж
Салхи хорвоо дээр бий болсон
Зөөлөн уруулыг нь үнсэх төдийд
Диваажин ойр байдаг
Ялдам харцыг чинь би ширтэхдээ
Үүрд чинийх гэж мэдэрдэг