(autor Grzegorz Ciechowski)

Zapachniało powiewem jesieni
Z wiatrem zimnym uleciał słów sens
Tak być musi, niczego nie mogą już zmienić
Brylanty na końcach twych rzęs...

Tam, gdzie mieszkasz, już biało od śniegu
Szklą się lodem jeziorka i błota
Tak być musi, już zmienić nie zdoła niczego
Zaczajona w twych oczach tęsknota...

Wróci wiosna, deszcz spłynie na drogi
Ciepłem słońca serca się ogrzeją
Tak być musi, bo ciągle tli się w nas ten ogień
Wieczny ogień, który jest nadzieją

* * *

Вот и осень холодным дыханьем
Разогнала все мысли о высшем.
Так должно быть,
ничего не изменит сиянье
Бриллиантов, в ресничках застывших.

Там, где дом твой, снега всё укрыли,
Под стеклом льда болота, озёра.
Так должно быть,
изменить ничего уж не в силах
Та тоска, что живёт в твоём взоре.

Путь омоет весною дождями,
Сердце солнце согреет, как прежде.
Так должно быть,
в нас же вечно пылает то пламя,
Тот огонь, что зовётся надеждой.