Może widziałeś ją 
 Gdy płakała resztką łez 
 Chciała być inna lecz 
 Uznali to za grzech 
 Jej biały plecak jak żagiel pod wiatr 
 Jakby chciał uciec hen w dal 
 Odwrócili się od niej 
 Winna jest wyrok brzmiał 

 Może widziałeś go 
 Jak bał się obok przejść 
 Kartkę z tektury miał 
 U szyi niby głaz 
 Stracił przyjaciół jak traci się wzrok 
 Ciemno i strasznie i źle 
 Nasze serca stanęły 
 W dniu gdy on został sam 

 Nie nie nie nie 
 Niebo to my 
 Odarci z gwiazd 
 Niebo umiera gdzieś w nas 

 Niebo to my 
 W ołowiu chmur 
 Ja i ty 

 Może widziałeś ich 
 Nieczułych tak jak szkło 
 Tylko nie pomyl się 
 Wyglądają tak jak my 
 Obojętni do bólu 
 Jakby nigdy nie przeżyli nic 
 Nagle stają bezbronni 
 Gdy dopada ich zło 

 Nie nie nie nie 
 Niebo to my 
 Odarci z gwiazd 
 Niebo umiera gdzieś w nas 

 Niebo to my 
 W ołowiu chmur 
 Ja i ty 

 Tylu ludzi w potrzebie 
 Bez szans 
 Otwórz dla nich swe niebo 
 Schronią się tam 
 Schronią się tam 

 Stracił przyjaciół jak traci się wzrok 
 Ciemno i strasznie i źle 
 Otwórz przed nim swe niebo 
 By nigdy nigdy nie był sam 

 Nie nie nie nie 
 Niebo to my 
 Odarci z gwiazd 
 Niebo umiera gdzieś w nas 

 Niebo to my 
 W ołowiu chmur 
 Ja i ty 

 Nie nie nie nie 
 Niebo to my 
 Odarci z gwiazd 
 Niebo umiera gdzieś w nas 

 Niebo to my 
 W ołowiu chmur 
 Ja i ty 

 Uratuj je