На сумны твар кідае свет
 Глухі, маўклівы манітор.
 Мой шлях ляжыць у інтэрнэт-
 Я зноў бягу ў яго прастор.
 І спадзяюся, што ўбачу
 Хаця б два словы ад цябе.
 Я не магу цяпер іначай-
 Жыву я ў электронным сне.

 Прыспеў:
 Ан-лайн каханне ў сляпую:
 Не чуць, не бачыць і трываць...
 Калі ж твой голас я пачую,
 Я не магу ўжо чакаць.
 І пацалункі віртуальна
 Я не магу у сабе стрымаць.
 Калі ж убачу я рэальна,
 Больш не магу ўночы спаць.

 2.
 У той жа час, на той старонцы
 Спаткаемся каторы раз:
 Уважу пароль я ў аконцы-
 Няма больш перашкод для нас.
 Бяжыць хвіліна за хвілінай...
 Я зноўку ў манітор гляджу.
 І аб каханні самай мілай
 У захапленні я пішу.