Նորից բացվում է լուսաբացը,
Իմ առաջին ու վերջին սեր,
Երկինքը աչքերիդ պես թաց է,
Ճակատագրից, Ճակատագրից,
Ճակատագրից պոկված նվեր:

Վերջին անգամ ներիր ինձ, Տեր,
Տես՝, կորցրել եմ քաջությունս
Իմ թշնամու անունն է սեր,
Բայց նա է հենց երջանկությունս:

Ես կորցրել եմ ճերմակ ձիս,
Իմ ոսկեթամբ ժառանգությունը,
Ինչպես ելնեմ այս անտառից,
Երբ կորցրել եմ ուղղությունս: 

Այս ինչ կախարդ ինձ կախարդեց,
Ո՞վ ինձ նետեց անտակ անդունդը,
Ինձ բաց ծովում մեկը խեղդեց,
Բայց ինձ ժպտաց,
Եւ ափ հանեց հաջողությունը: 

Մի կողմ թողեք անմիտ վեճերը,
Աննպատակ ու անտեղի,
Խառնել եմ իմ մտքի եջերը,
Եւ ճիշտ հասցեն իմ այստեղի: 

Ես իջեցրել եմ իմ դրոշը
Հպարտություն կոչվող նավի,
Վիճակը իմ խիստ անորոշ է,
Պարտության մեջ եմ,
Պարտության մեջ եմ