Я еду па восеньскім лісьці,
Еду я праз дзіцячыя сны,
Еду я па пагорках і выспах,
Па дарогах зімы і вясны.
Я еду туды, дзе сьветла,
Дзе лунае паветраны шар,
Дзе ветразь напоўніцца ветрам,
Дзе сонцам асьветліцца твар.

Усё на крыві, усё на касьцях,
Усё шматзначнае адназначна!..
Я маю свой герб, я маю свой сьцяг, 
Я маю свой край, дзе дыхаць мне смачна!

Я еду праз шэрыя вёскі,
Еду я цераз знакі бяды.
Я еду праз кропкі ды коскі,
Яеду адсюль туды.
Туды, дзе ўзыходзіць золак,
Дзе падае снег долу,
Дзе сьвеціць калядная зорка,
Дзе гарыць купальскае кола.

Усё на крыві, усё на касьцях,
Усё шматзначнае адназначна!
Я маю свой герб, я маю свой сьцяг,
Я маю свой край, дзе дыхаць мне смачна!

Я еду па вечным брудзе,
За брудам ня бачна зямлі,
Калісьці тут штосьці будзе,
Вось толькі што і калі?
Даеду адно па рыму
На хвалях сьцюдзёных вятроў.
Я еду ў сваю краіну
На вечную зорку дзядоў.

Усё на крыві, усё на касьцях,
Усё шматзначнае адназначна!..
Я маю свой герб, я маю свой сьцяг,
Я маю свой край, дзе дыхаць мне смачна!