Խոսք. և Երաժշտ. Համիկկ  Մանասերյան
Այն գիշեր ինձ խեոստացար ծաղիկները աշխարհի,
Այն գիշեր դու ցանկացար որ ﬔր սերը չմարի:
Գիշերը այն պայծառ էր, ու'ր թողեցիր, հեռացար,
Գիշերը այն անծայր էր, ու'ր տանջեցիր ու անցար:
Դու գնում ես, ախ գնա, չեմ կանչելու էլ քեզ ետ,
Դու գնում ես, դե գնա, էլ ինչու ես նայում ետ:
Դու գնում ես, բայց ինչու  ես տանջվում եմ քեզ համար,
Դու գնում ես, բայց ինչու  ետ ես նայում անդադար:
Թե դու էլ ինձ չսիրես, ու հանդիպես ուրիշի,
Թե դու ﬕ օր ինձ հիշես,  որ քո սերն եմ առաջին:
Հիշիր գիշերը պայծառ, ծաղկներին աշխարհի
Հիշիր սերը մէր անցած որ նոր սերդ չմարի:
Որ նոր սերդ չմարի...

В ту ночь 
В ту ночь ты пообещал цветы со всего мирах
В ту ночь ты пожелал, чтоб наша любовь не угасала.
Ночь та была ясной, зачем ты бросил, ушел.
Ночь та была бескрайней, зачем помучил и прошел.
Ты уходишь, ах, ну иди, не позову я тебя обратно,
Ты уходишь, ну иди, зачем же смотришь назад.
Ты уходишь, но почему я мучаюсь из-за тебя,
Ты уходишь, но почему назад смотришь беспрерывно.
Если ты меня больше не полюбишь и встретишь другую,
Если ты однажды вспомнишь меня, что я твоя первая любовь,
Вспомни ночь ясную, цветы со всего мира,
Помни нашу любовь прошедшую, чтоб новая любовь не угасла.
Чтоб новая любовь не угасла...
Чтоб новая любовь не угасла...