Пiд облачком явiр похилений
Сидить на нiм пташок примилений
Слухат, мила, як той пташок спiва,
Же з любовi нiч добра не бива,
Же з любовi, же з любовi
Нiч добра не бива.
Моя мила, ти покусо єдна,
Любив я тя не рiк, а i не два
Ти ми дала зiлля си напити,
Не мож, мила, нiяк без тя жити
Не мож, мила, не мож, мила,
Нiяк без тя жити.

Ми ворожка давно ворожила,
Же мя звурит дiвка чорнобрива
Же не буду видiв за ньоу свiта
Аж проминут мої младi лiта,
Аж проминут, аж проминут
Мої младi лiта.
Се та любов є од Бога дана,
Сила може д'яблом пiдшептана,
Хоч би с не хтiв, то мусиш любити,
Хоч би с не хтiв, прото маш терпiти,
Хоч би с не хтiв, хоч би с не хтiв
Прото маш терпiти
Пiд облачком явiр зеленiє,
Посмот мила, як той вiтер вiє,
Може вирве єго з корiннями.
Мила моя, што то буде з нами,
Мила моя, мила моя,
Што то буде з нами