Widok z balkonu willi w Lanckoronie
 to panorama bitwy nieskończonej,
 pola po których nie popędzą konie,
 póki nie będzie zboże wykoszone.
 Na pochyłościach rozłożone paski,
 żółte, zielone wstążki od orderów,
 których nie noszą, jedyne oklaski
 to skrzydła ptaka wśród zboża szpalerów

 Lanckorona, Lanckorona
 rozłożona gdzie osłona
 od spiekoty i od deszczu,
 od tupotu szybkich spraw.

 Stół nakryty wyostrza łyżki profil
 a cerata pod nią błyszczy się w kratkę.
 Kształty i wzory, dla których chlorofil
 to jest dzbanek na miętową herbatkę.
 Widok na stronę dojrzałej przyrody
 przesila się w oku w nawałnicę ziół.
 Dmą aromatów przezroczyste kłęby,
 rozległa forpoczta wyplecionych buł.

 Lanckorona, Lanckorona
 rozłożona gdzie osłona
 od spiekoty i od deszczu,
 od tupotu szybkich spraw

 Stroma uliczka wiedzie do piekarni,
 stygnie na półkach zwyciężona gleba.
 Młoda piekarka sypie dla ptaszarni
 pachnące ziarno w kształcie [bad word] chleba.
 Ziarna dla ptaka, ziarna dla człowieka
 a dzikie chaszcze dla wiatrów muzyki.
 Miejsca na które mało kto dziś czeka,
 czasem z makatki piękny jeleń dziki

 Lanckorona, Lanckorona
 rozłożona gdzie osłona
 od spiekoty i od deszczu,
 od tupotu szybkich spraw.