ես գիտեմ, իմ անգին, որ լողում եմ անլույս,
բայց կանգնել ես կողքիս ու տալիս ես ինձ հույս
դու տալիս ես թևեր իմ խելառ երգերին
հուզմունքից այլայլվում, երբ ելնում եմ բեմին
ու տանում քո փխրուն ուսերով մեղեդիս

դու իմ գիշերն ես
դու իմ նոր երգն ես
առանց քեզ չեմ կարող
գիժ քամին բռնեմ;

ես տեսել եմ անդինդ արցունքներդ թաքուն
խճճված հուսահատ օրերի ծուղակում։
հասկացել իմ անգին՝ սերն ինչքան է փխրուն
իմը երգեր գրած, երբ աշխարհն են քանդում,
բայց տարար քո փխրուն ուսերով մեղեդիս։

դու իմ գիշերն ես;
դու իմ նոր երգն ես;
առանց քեզ չեմ կարող
գիժ քամին բռնեմ;

ես գիտեմ, իմ անգին, տարիներս են անցնում
ճերմակել եմ արդեն, բայց նույն խենթն եմ մնում։
զավակներս գուցե ինձ այնպես չհասկանան,
բայց գիտեմ չես թողնի, որ մենա&