Μοιάζει το σπίτι φυλακή
 και από Δευτέρα ως Κυριακή
 εγώ εκεί
 ένα σου χάδι μου αρκεί
 έρωτας δίχως λογική
 και εγώ εκεί 

Για ποια αγάπη μου μιλάς
 που εσύ σαν χρήμα σπαταλάς και με πονάς
 και τώρα με κατηγορείς
 έχεις το θράσος και μπορείς να απορείς 

Για ποια αγάπη μου μιλάς
 που θυσιάστηκα
 και αχαριστία έχω πάρει από την καρδιά σου
 το δίκιο έπνιγα να συγχωρώ κουράστηκα
 και ότι σου δίνω είναι τα αντίγραφά σου
 και ότι σου δίνω είναι τα αντίγραφά σου.

Γίνανε τα όνειρα βροχή
 έσπασε κάθε αντοχή
 και εγώ εκεί
 όλοι να ψάχνουν το γιατί
 αυτό το πάθος διαρκεί
 και εγώ εκεί 

Για ποια αγάπη μου μιλάς
 τον εαυτό ξεγελάς και με πονάς
 με κρίνεις με κατηγορείς
 έχεις το θράσος και μπορείς να απορείς.

Για ποια αγάπη μου μιλάς
 που θυσιάστηκα
 και αχαριστία έχω πάρει από την καρδιά σου
 το δίκιο έπνιγα να `