Йөрәкләр кушылды, ә юллар аерылды
Уртага ярылды тормышлар.
Яртышар-яртышар калдык без нишлэрбез,
Язмыштан булмаса узмышлар.
Сөйгәнем ятларда моңсу таң атканда
Өзелэ жаннарым, өзелэ.
Хәсрәтем югала, шатлыгым юл ала,
Бер генэ карасаң йөземә.
Дөм кара төннәрдә, йолдызлар сүнгәндә
Йөрәкне чакмадай чагырмын.
Менәрмен үрләргә, төшәрмен гүрләргә,
Язмыштан узмышны табармын.