“Зялёные вочы”
куплет 1:
Маё каханне паляціць табе, 
Я не навіджу гэтыя ночы, 
Я ведаю ты любіш яго, 
А я люблю твае зялёныя вочы 

І гэтыя вочы я бачу у кожнай, 
Хто на сустрач па вуліцам крочаць
Мне ня выкінуць з думак цабе,
Цябе ніколі-ніколі ня будзе побач.

Ты прыгожая як вольная птушка
Ты адіная маешь гэту свабоду
Але заўсёды ты будзеш ўва мне
Мне пляваць на час і пляваць на моду

Тваё каханне, як далёкія горы,
Як месяц, як кроплі цёплай вясны,
Самотны паэт за цябе памірае,
На вогнішчы таюць сумныя сны

пріпев:
Я цябе памъятаю, я буду ахвярай
Тваёй жорсткай халоднай вайны
Ты будзеш заўсёды вечнаю марай
І не пральеш ні адзінай слязы

куплет 2:
Не гледзячы на час усе адзін, 
Праз млечны шляг паміж планет я крочу.
Я буду сабакам на парозе тваім,
Ўсе не забыць твая зяленыя вочы

Я прадаў бы сваю шалёную душу,
Каб адчуць цеплыню тваіх талых рук,
Каб толькі змог да цябе дакрануцца
Ды салодкі адчуць смак тваіх губ

Душа мая нікому не патрэбна
Навокал толькі пануюць зданні 
Да анёла вобраз твой белы падобны
Ў сэрдцы маім, што жыве спадканнем 

Шукаю шлях тваіх зніклых слядоў
Я зноў з сабою ў гэтай вайне 
Ў сабе забіваю сумневы дымам, 
Мне трэба быць побач і спяваць для цябе

прівев:
Я усё памъятаю, я буду ахвярай
Тваёй жорсткай халоднай вайны
Ты будзеш заўсёды вечнаю марай
І не пральеш ні адзінай слязы

Нам нічога не трэба, нам трэба чаканне,
Калі у нябёсы паляціць гэтый сьвет.
Мяне забіваець з табой развітанне,
Але ў сэрце застанеца сьлед.

              аўтар тэксту: Яўген Гусакоў