Зөһрә Фәйзуллина көйө һәм шиғыры

Көндө-көнгә ялғай-ялғай
Айҙар үтә, йылдар үтә.
Япраҡтарын ҡоя-ҡоя
Ғүмеркәйҙәр көҙө етә.

Әйтелмәгән хис-тойғолар,
Үтәлмәгән һүҙ-вәғҙәләр.
Үкендереп,   көрһөндөрөп ,
Бәғерҙәрҙе телеп үтә.

Кисерегеҙ, йән-дуҫтарым,
Янығыҙҙа булалманым.
Тормош йөгөн һеҙ тартҡанда
Иңдәремде ҡуялманым.

Кисер мине, йән һөйгәнем,
Сайпылдырҙың хистәремде.
Бирә алманым тик үҙеңә
Мөлдөрәмә тулы көйө. 

Кисерегеҙ урман-ҡырҙар,
Уйнап үҫкән ғәзиз тупраҡ.
Мин йөрөй(н)өм сит яҡтарҙа
Сит яҡтарҙан ҡурсау һорап.

Көҙгө елдәр әсе икән,
Ғүмер үкенесле икән.
Һуңлап ҡына ҡәҙерҙәрен
Белеүҙәре ҡыйын икән.