Երկիր հնամյա, երկիր հայրենի,
Ոչ մի աստղ պայծառ և ոչ մի լուսին
Քո հավերժական հմայքը չունեն,
Լեռներից այն կողմ, ամպերից անդին:

Որքան էլ քեզնից ես սուրամ հեռու,
Որքան էլ օտար հողերում լինեմ,
Անհունության մեջ, միջոցին թափուր,
Ես քեց կորոնեմ, հայրենի իմ տուն:

Դու առաջին սեր և վերջին կարոտ,
Հուշերի նավակ, ուրախ ու ցավոտ,
Շրթերիս վրա կմնաս միշտ դու,
Մայրական համբույր, իմ կարոտ տխուր:

Երկիր հնամյա, երկիր պապենի,
Քո ոգուց շաղված լեզու մայրենի,
Քո ոգուց բուսած տենչանք ու կարոտ,
Ի՞նչ եմ առանց քեզ՝ միայն անտունի:

Ամպամած ձմեռ, թե պայծառ գարուն,
Արցունքի հովիտ կամ դրախտավայր,
Ես քեզ կտենչամ, ես քեզ կկանչեմ,
Ես քեզնով կապրեմ, հայրենի իմ տուն: 

Խոսք՝ Մուշեղ Իշխանի