ЗЛАТ-ГОРАД
Дзе неба найсіней, 
Пад ім злат-горад ёсць 
З празрыстай вострай брамаю 
І зорнай яскрынёй. 
А ў горадзе тым сад. 
Там красак не злічыць. 
Звяры там ходзяць гожыя, 
Што нельга і ўявіць.
Адзін — агністы жаўтагрывы леў, 
Другі — бушлівы шматвачысты вол. 
А яшчэ арол там — дзіва-птушка,
Златакрылая і яснавокая. 
Дзе неба найсіней, 
Там зорка ёсць адна. 
Яна з табой, анёле мой, 
З табой заўжды яна. 
Хто любіць, той і люб. 
Хто светлы, той і свят. 
І ты за гэтай зоркаю 
Ў дзівосны крочыш сад. 
Цябе сустрэнуць жаўтагрывы леў, 
Бушлівы сіні шматвачысты вол.
А яшчэ арол там — дзіва-птушка,
Златакрылая і яснавокая.