Сэрца шчэміць – неспакойна,
Напіваюся ад болю;
Адчыняю сенцы, крочу – 
Куды нясуць мяне мае сляпыя вочы.
У галаве блукаюць думкі – 
Надакучылі ўсе Глюкі.
Усё хрэнова, усё так дрэнна,
І жыць мне ўжо непрыемна…

Бывай! Бывай мой родны край!
Ты песьню мне спявай,
Я буду тут ляжаць у брудзе…
Жыве! Зямля маіх бацькоў,
Ты песьню мне спявай,
Схавай мяне і хай ніхто не знойдзе. Бывай!

Вецер дзьме, хістае дрэвы,
Феназепам мяне хістае,
Хутка я запоўню глебу
Геніяльным угнаеннем.
Усё, вітаюся з усімі,
Хай са мной херня загіне,
Хай мяне ніхто не знойдзе,
Хай па мне ніхто не плача…