ЖИЫРМА БІРІ...

Тып-тыныш, тынышталған сәуір түні.
Тыныштықтан естілер жүректің әр дүрсілі.
Ойда жоқта кезіктім сол арумен,
Жиырма бірі болатын сол бір күні.

Бардым дағы қасына...
Тұрып қалдым қозғалмастан, үнімде жоқ.
Оған тура қарар менің түрімде жоқ.
Қысылған күй қол созып, сәлем бердім,
Ең құрмаса беретін гүлімде жоқ.

Созылған қолды қысып сәлем алды.
Осы бір сәт үмітті жалғағаны.
Қыздың жібек қолынан ұстағанда,
Тамырымнан тамырыма қан тарады.

Жүректі сездім іштей жанталасқан,
Самалдап маған қарай желден соққан.
Хош иісті қор қызының, иісін сезіп,
Ауа тарттым ішіме тоқтамастан.

Тұрып қалдық...
Менде де үн жоқ, қызда да үн жоқ.
Сөйлеуге шыны керек менде тіл жоқ.
Ұрланып қызға сүзіп бір қарадым.
Шынымды айтсам...
Бұл қызда айтар мін жоқ.

Сұлу бейне мүсініде жарасымды,
Тұла бойы ерекше дара сынды.
Сүзгілетіп маған қыз көз салғанда,
Байқап қалды менің дағы қарасымды.

Тілегенім...
Жанымыздың жарасуы.
Балқытарлық тәніменен таласуы.
Шиедей қызыл ерін тартқылайды,
Сол ерінмен аңсайды жанасуды.

Осылайша.
Мендегі арман есе соғып.
Үн түнсіз кетті кенет ол бұрылып.
Кенет менде күбірледім,
"Кетпеші" келші -дедім, кел бұрылып.

Тоқтап қалды.
Ол орнында қозғалмастан.
Тынышталды мендегі үміт жанталасқан
Неге ол үн қатпайда, үн қатпайды.
Әлде олда тұр мекен айта алмастан.

Ұзақ үнсіз қарады жұлдыздарға,
Мұндай қырсық әсерлі қыз боларма.
Кенет маған тесіле тік қарады,
"Шынымен қалайсыңба ?"-деп сұрады.

-Әрине кетпеші сен кетпе жаным,
Сезімді сездім бізден қашпағанын.
Құр талпындым өзіңді ұмытам деп,
Түсін мені, кетпеші сен, кетпе жаным.

 Бұл сөзіме...
Езілдіме, әлде бір сезімімді сезіндіме.
Мойыныма кеп менің дағы асылады.
Ие бола алмадыма сезіміне,
Бір құшаққа сиғызып бар сезімді,
Менде құштым арпалыса сезіміне.

Тып-тыныш, тынышталған сәуір түні,
Тыныштықтан естілер қыздың демі.
Осылайша аққу құсым, ақ періштем қайта оралды.
ЖИЫРМА БІРІ болатын сол бір күні.

автор: Кудайберген Есжан /// дж Айбек