Мне ўсьцешна (з к/ф "Іронія лёсу)

Мне ўсцешна, што Вы хворыя не мной, 
Мне ўсцешна, што я хворая не Вамі, 
Што восі зраўнаважанасць зямной
Не зрушыцца пад нашымі нагамі. 

Мне ўсцешна, што не сорамна ані
Пры мне Вам абдымаць яе, другую, 
Што Вы мне не прарочыце ў агні
Пякельным быць, бо я не Вас цалую, 

Я ўдзячная Вам сэрцам і душой
За тое, што, не ведаючы самі, 
Вы любіце мяне; за мой спакой, 
За нашы не-гулянні вечарамі, 
За поўню, што не ў нас над галавой, 
За тое, што не бачыліся днямі, 

Што ўсё ж — на жаль! — Вы хворыя не мной,
Што ўсё ж — на жаль! — я хворая не Вамі.