У крышталь зара вечаровая налівала нам
 Белае віно і чырвонае роўна напалам
 Ростанню было замучонае 
 Шкло крыштальнае.
 Белае віно і чырвонае, развітальнае.

 Прыпеў:
 Белае віно і чырвонае – кожнаму сваё,
 На тачонае-залачонае лёсу вастрыё.
 А жыццё такое кароткае: 
 Знічкай прамільгне,
 А віно такое салодкае, горкае на дне.

 Дзве зары, зары, дзве крыштальныя,
 Толькі ўспамінаць
 Вечаровая і світальная разам не гараць.
 Рассякае нас
 На тачонае-залачонае лёсу вастрыё.
 Белае віно і чырвонае - кожнаму сваё.

 Прыпеў:
 Белае віно і чырвонае – кожнаму сваё,
 На тачонае-залачонае лёсу вастрыё.
 А жыццё такое кароткае: 
 Знічкай прамільгне,
 А віно такое салодкае, горкае на дне.

 Белае віно і чырвонае – кожнаму сваё,
 На тачонае-залачонае лёсу вастрыё.
 А жыццё такое кароткае: 
 Знічкай прамільгне,
 А віно такое салодкае, горкае на дне.

 На тачонае-залачонае лёсу вастрыё,
 Белае віно і чырвонае – кожнаму сваё.

 На тачонае-залачонае лёсу вастрыё,
 Белае віно і чырвонае – кожнаму сваё.

 Белае віно і чырвонае – кожнаму сваё,
 На тачонае-залачонае лёсу вастрыё.
 А жыццё такое кароткае: 
 Знічкай прамільгне,
 А віно такое салодкае, горкае на дне.

 А-а-а яй кожнаму сваё
 А-а-а яй лёсу вастрыё.
 А жыццё такое кароткае:
 Знічкай прамільгне, а віно такое салодкае,
 Горкае на дне-е-е.