Бывай, абуджаная сэрцам, дарагая!
 Чаму так горка, не магу я зразумець...
 Шкада заранкi мне, што ў небе дагарае
 На ўсходзе дня майго, якому ружавець.

 Пайшла, нiколi ўже не вернешся, Алеся,
 Бывай, смуглявая, каханая, бывай!
 Стаю на ростанях былых, а з паднябесься
 Самотным жаўранкам звiнiць i плача май.

 Пайшла, пакiнуўшы мне золкi i туманы,
 Палынный жаль смугой ахутаных дарог.
 Каб я хвiлiнаю нанесеныя раны
 Гадамi ў сэрцы заглушыць сваiм не мог!

 Пайшла, ніколі ўжо не вернешся, Алеся.
 Бывай смуглявая, каханая, бывай.
 Стаю на ростанях былых, а з паднябесься
 Самотным жаўранкам зьвініць і плача май. - 

БЕЛОРУССКИЙ ЯЗЫК