Мæ хæлар, мæ уарзон, æнæзонгæ уарзон!
Цы номæй дæм бадзурон, уый ма мын зæгъ?..

Мæ зæрдыл дæ дарын цы ныфсæй фæразон,
Мæ райгуырæн бæстæ, мæ фыдæлты зæхх?

Мæ райгуырæн бæстæ! Дæ айнæг къæдзæхæй,
Дæ фидар, фæлтæрд риуæй хъусын хъæрзын...

Мæ хæлар, мæ уарзон! Дæлзæххæй, уæлзæххæй,
Кæмдæриддæр дæ, – тагъд мæ хъæрмæ фæзын!..

Хъæр мæрдтæм дæр хъуысы, – куы бамбæхсай барæй,
Уæд усы кæрдæны мыггагмæ фæхæт!..

Мæ мæгуыр Ирыстон! Æрцæуæг æлдарæй,
Тыхгæнæг хæддзуйæ дæ ма уæд, ма, мæт?

Тыхгæнæг хæддзумæ кæд искуы фæндонæй,
Æууæнккагæй радтай, рæстæнхъæл, дæ бар?..

Мæ хæлар, мæ уарзон! Ныммæл мын фæсмонæй,
Ды искуы хæддзуйæ куы скæнай æлдар!..

ТРЕВОГА

Мой  друг незнакомый, любимый, желанный.
Каким тебя именем мне называть?

С какой я надеждой и думою стану
Хранить тебя в сердце, о родина-мать!

Мне слышатся стоны из скал поднебесных,
Родная земля,— из груди из твоей...

И где бы ты ни был, мой друг неизвестный,
На клич, на призыв мой приди поскорей!..

Он слышен и мертвым! И если укрыться
Решил от него ты,—позор тебя ждет!..

Осетия! Можешь ли ты покориться
Пришельцу-алдару, что мучит народ?

Быть может, надеждой на правду влекомый,
Доверил ты волю пришельцу тому?..

Умри ж от раскаянья, друг незнакомый,
Коль ты хоть на миг подчинился ему!