Лирика
Жалғыз қалғанымда парақпен сыр бөлісемін
Іштегі мұңымды жазам ол бәрінде көтереді
Әзірге жақыным сол басқа сенетінім жоқ
Мені тыңдар жан болса менің айтатыным көп

Жүректен шыққан өлеңде ешқандай қате болмайды
Менің шумақтарымды ешібір ақын жазалмайды 
Кеудемде жан бар кезде бұл қарқыным басылмайды
Шыңда биік арманым тұр шабытым сарқылмайды
Махаббатты жылып жазсам ол жеңілгенім емес
Өмірді көргендей жазсам ол түңілгенім емес
Әрқашан беретін кеңес бағытымды сілтеп көрсететін
Ата анам бар оғанда тәубе етемін
Ал сезімге келер болсақ расында көп сүріндім
Талай көз жасқада қалып талайына түкірдім
Бәлкім сондықтан болар бұл лирика көбірек
Сізді жылатқан болса сол сәттер мені күлдіред
Жә жетер жарайды өткенге оралмайын
Кешегіммен бүгінімді ауыстырып қоялмаймын
Дұрыста шығар енді тек алға деп ұмтылғаным
Жаңадан жол ашар еді олардың ұмытылғаны

Қайырмасы:
Лирика жүректен жүрекке жол салатын 
Лирика нағыз шабыт самалын шақыратын
Ащы мен тұщыны айнытпай сізге жеткізетін
Лирикағой ақпен қараны айырып беретін

Тәрбиелік мәнін іздедім Жақаудың жырларынан
Өмірдің қыр сырын ұқтым Сұлтанның шумағынан 
Сөз атасы Тарланнан әдеби сөйлеуді үйрендім
Міне осы тұлғалардан көкейіме түйгенім 
Меніңде шумақтарым жыр боп төгілуде тағы
Бұл сәт бұйыра бермейді бәлкім басымдағы бағым
Шабытымның шамасын осыған жеткеніне 
Таң қалам парағыма осы сөздердің түскеніне
Мүмкін қате жазармын жеткізе алмай өз ойымды
Бәлкім жаста шығармын түсінбейтін бұл ойынды
Міне жаңа өмір өткенім сол бойы жойылды 
Тынысым кеңейе түсті тіктеп алдым бойымды
Жаратқан маған жәрдемші мейірін төгіп тұратын
Отбасым маған көмекші сүрінсем демеп тұратын
Достарым аз болсада ол жандар маған қымбат
Жанымды ұғынатын олардан басқа кім бар?