Һавадан йолдызлар
Җиргә атыла,
Ә минем күңелем
Сиңа тартыла.
Аралар бик ерак
Ерак шул бигрәк,
Кайларда булсаң да
Син миңа кирәк.

Күңелдә син генә,
Ни буласын кем белә...
Моңланам әлегә,
Син дип үзәк өзелә.
Бул дәва күңелгә,
Көтәм сине кил генә, 
Моңайтма гел генә,
Хәлләремне белгәлә!

Йолдызларга карап
Айлы төннәрдә,
Серләремне сөйлим
Искән җилләргә.
Сагышымны җилләр
Бәлки таратыр,
Кайчан соң сызылып
Якты таң атыр?