Ay bir gün gezmeye çıkmışş..Bütün gezegenleri bir bir dolaşmış.Karşısına çok ama çok güzel bir gezegen çıkmış.
Ay gezegene yaklaşmış ve sormuş;-Adın ne?
Gezegen cevap vermiş:Ben Dünya ‘yımm…
Ay hayranlıkla bakmaya başlamış Dünya ‘ya.Gitmek istemiş gidememiş,konuşmak istemiş konuşamamış..Sadece ışığını göstermek istemiş ve Dünya ‘nın karşısında kalmış.O an aşık olmuş Dünya ‘ya…
Ay şöyle seslenm
iş Dünya ‘sına;
Bütün gücünle çek beni…Her gün her gece sev beni…Bütün kainat tanıklık etsin ki Ay Dünya’ya deliler gibi aşık…Onsuz yapamaz…Milyonlarca yıl geçsede onu ilk günki gibi sevecek…
Dünya da aşık olmuş Ay’a…Gitmesin diye bütün gücüyle çekmiş kendisine Ay’ı…Yanından bir daha hiç ayırmamışş…
Onun için milyonlarca yıldır her gece insanlar uyuduktan sonra Ay Dünya’sına,Dünya Ay’a sevdasını anlatırlarmışş…
Birbirlerine hiç dokunamasalarda,hiç sarılamasalarda bütün kainat bu büyük ‘AŞKI’ BİRBİRLERİNE FISILDAYIP ANLATIRLARMIŞş…’’