Τα ζηλιάρικά σου μάτια μ’ έχουν ξετρελάνει 
Δε λογάριασα παλάτια, σκλάβο μ’ έχουν κάνει 
Μαραζώνω, σαν το κεράκι λιώνω 
Με παιδεύεις, γιατί δεν μ’ αγαπάς 

Σε αγάπησα στ’ αλήθεια και για σένα κλαίω 
Έχω φλόγα μες στα στήθια κι άκου που στο λέω 
Σε λατρεύω, σε χαϊδεύω 
μην κακιώνεις γιατί θα τρελαθώ

Είναι κρίμα να μ’ αφήνεις μόνος μου να λιώνω 
Μαύρη συντροφιά μου δίνεις μοναχά τον πόνο 
Η ματιά σου, η άστατη καρδιά σου 
μου ’χει πάρει το δόλιο μου μυαλό