ПУСІ ДЖУС
Вільготаю руж
Ты сёння узруш
Сабачку свайго ашалелага.
А я не магу
адолець смугу
тваёй рэчаіснасці берага.

Свой ружавы сок
Аж па паясок
Залі ў слоік цюцьку брахліваму.
Пацешцеся зноў 
З замбічных акоў
І вафляў з чарвівымі слівамі.

Ты зменіш свой тон,
Чароўны бутон
Прад тым шчанюком раскрываючы.
Скажы яму “фас!”, 
Каб гэты вітч-хаўс
Накрыў з галавой вас, таварышы…