Romeo:
Koningen leven alleen aan de top 
Ze voelen zich eenzaam Ze voelen zich rot 
Ze weten niet eens wat beneden gebeurt 
Ze vragen niet wat hun geweten verscheurt 

Benvolio:
Een wet voor het volk Telt voor koningen niet 
Voor hen is de macht Maar ook bitter verdriet 
In hun paleis, is het akelig stil 
Hier is het feest, Oh mensen wat een verschil 

Hier, hier wordt gevreehn en gefeest 
Hier wordt gezopen als een beest 
Hier wordt gefuifd, hier wordt gedanst 
Hier krijgt de meligheid geen kans 
De tijd die glijdt door onze hand 
Net als de korrels van het zand 
Wat baat hier een groot ideaal Of hoogstaande moraal 

Mercutio:
Koningen gaan nooit hun eigen weg 
Ze voelen zich angstig Om wat wordt gezegd 
Hoog in hun torens van zuiver ivoor 
Dringt enkel nog lucht maar geen liefde meer door 

Romeo & Benvolio:
Koningen vechten Maar nooit zij aan zij, 
Ze houden teveel van alleenheerschappij 
Maar wij hier beneden, het volk van de straat, 
Worden nooit goed begrepen, onmondig gemaakt 

Hier, hier wordt gevreehn en gefeest 
Hier wordt gezopen als een beest 
Hier wordt gefuifd, hier wordt gedanst 
Hier krijgt de meligheid geen kans 
De tijd die glijdt door onze hand 
Net als de korrels van het zand 
Wat baat hier een groot ideaal 
Of hoogstaande moraal