Zasiądźmy znów za stołem 
 i jak za dawnych lat. 
 Wspomnienia nie wesołe 
 zamieńmy w śmieszny żart. 

 Kobiety naszych marzeń 
 niech siądą przy nas tuż. 
 To nic, że na zegarze 
 późna godzina już. 

 Za nasze polskie życie 
 za takie, jakie jest 
 Wypijmy wódki łyczek 
 z domieszką cichych łez 
 Wypijmy wódki łyczek 
 z domieszką cichych łez. 

 I niech serdeczne gniewy 
 na chwilę pójdą w kąt. 
 Bo my, jak polskie mewy 
 w tym domu mamy ląd. 

 Życie rozdaje role 
 a czasem pisze wiersz. 
 Niech o tym naszym stole 
 kiedyś napiszę też. 
 Niech o tym naszym stole 
 kiedyś napiszę wiersz.