Вецер вый...
Над зямлёй...
Забяры мяне з сабой...

У пустэчу...
Смерці край...
І мой голас пахавай...

Спяць лясы...
У цішыні...
Мне даруюць свае сны...
Бачу я...
У гэтых снах...
Што толькі Смерць адзіны шлях...

Надзея...
Памірае...
Пад жоўтай коўдрай лясоў...

Вецер...
Праклінае...
Выццём скрухі ды роспачы...

Я крычу ў нябёсы...
А адтуль цішыня...
І пагарда к чал-авецтву...
І к цяплу майго жыцця...

Мне здаецца, нябёсы плачуць...
Але гэта толькі дождж...
Я чакаю вечнай Цемры...
Але гэта толькі ноч..

Роспач...боль...ды спусташэнне...
Расчараванне...