W miasteczku małym mieszkał Piotr
Za laskiem z siedmiu brzóz.
Od życia nie chciał wiele, ot, brał, co dzień mu niósł.
I miał Piotr oczy, jakich nikt nie widział tam od lat,
Kochały się dziewczęta w nim i mu śpiewały tak:

Ej, Piotr, ej, Piotr, skąd ty masz te oczy?
Ej, Piotr, ej, Piotr, tyś nas zauroczył.
Mam w oczach łzy, to przez ciebie, Piotrze,
No powiedz mi, kto mi te łzy otrze?
Ej, Piotr, ej, Piotr, ej Piotr...
straszny z ciebie łotr!

Piotr się z takich dziewcząt śmiał i w oczy patrzył im.
łajdak śliczne oczy miał, a w nich niebieski dym.
Dziewczętom śmiał się Piotr na złość, bo je drażniło to,
że w oczy te wpaść mógłby ktoś, a wciąż niczyje są.

Ej, Piotr, ej, Piotr, skąd ty masz te oczy?
Ej, Piotr, ej, Piotr, tyś nas zauroczył.
Mam w oczach łzy, to przez ciebie, Piotrze,
No powiedz mi, kto mi te łzy otrze?
Ej, Piotr, ej, Piotr, ej Piotr...
straszny z ciebie łotr!

Aż raz się śmiał Piotr, tak jak zwykł,
a obok przeszedł ktoś.
I jeszcze z nas nie wiedział nikt, że to jest właśnie to.
Piotr zrozumiał wszystko w lot i minął dzień czy dwa
I każdy widział z nas, że Piotr dziś inne oczy ma.

Ej, Piotr, ej, Piotr, skąd ty masz te oczy?
Ej, Piotr, ej Piotr, ktoś cię zauroczył?
Masz w oczach łzy, dobrze ci tak, Piotrze,
No powiedz mi, kto ci te łzy otrze?
Ej, Piotr, ej, Piotr, ej, Piotr...
straszny z ciebie łotr!