На сумны твар кідае свет
Глухі, маўклівы манітор.
Мой шлях ляжыць у інтэрнэт-
Я зноў бягу ў яго прастор.
І спадзяюся, што ўбачу
Хаця б два словы ад цябе.
Я не магу цяпер іначай-
Жыву я ў электронным сне.
Прыспеў:
Ан-лайн каханне ў сляпую:
Не чуць, не бачыць і трываць...
Калі ж твой голас я пачую,
Я не магу ўжо чакаць.
І пацалункі віртуальна
Я не магу у сабе стрымаць.
Калі ж сустрэнемся рэальна,
Больш не магу ўночы спаць.
2.
У той жа час, на той старонцы
Спаткаемся каторы раз:
Уважу пароль я ў аконцы-
Няма больш перашкод для нас.
Бяжыць хвіліна за хвілінай...
Я зноўку ў манітор гляджу.
І аб каханні самай мілай
У захапленні я пішу.