Мин сиңа карыйм да, 
Елларны саныйм да,
Гомернең узганын аңлыймын.
Тик яшьлек узмаган,
Узмаган ул заман,
Диеп мин үземне алдыймын.

Күңелләр табышты,
Күңелләр кавышты,
Күңелләр мәнгегә кушылыр.
Син – минем кадерлем,
Мин – синең бәгырең,
Мәхәббәт шушыдыр, шушыдыр.

Без яшьнәп туймадык,
Яратып туймадык,
Хисләрне тыймадык без бер дә.
Сөюдән исердек,
Барысын да кичердек,
Без – бергә, без – бергә, без – бергә.

Бер яндым, бер тундым,
Мин сиңа омтылдым,
Тик сиңа тартылам бүген дә.
Нэкъ кояш кебек син,
Елмаеп-көлеп син,
Балкыйсың гомерем күгендә.

Сиңа багышлап шигырләр яздым
Сиңа атап җырлар җырладым
Сиңа тәүге кат «яратам» дидем
Син бит бәхетем минем!