сени алгаш коргенимде турып калдым тунып калдым 
журегимди кулыптадым кулыпты бузып жулып алдын 
мен саган сынып калдым сен кызсын корши сыныптагы
сени маган караткан сенин татти кылыктарын 
сол саттеги бар ойымды сен кайдан билип калдын 
коярда коймай сурап есиминди билип алдым 
арасында адамдардын мен суйетин адам барын 
ким билген меннен баска ерниннин дамин
болменде шагын мен ушин оширмей шамын 
мен кошеде сен болмеде карсалганбыз кала танын 
сенсин меним багым арайлап аткан таным аним 
омиримнин мани жалгыздыкка карсы дарим 
жырга толып парактарым саган окып таратканмын
журекке амир журмейди екен озгенима унатканым 
келмейди тун сагаттарым ендеше умыт барин 
сенак мени умытсан ал мен сени умытпадым...  

издеймин бейненди саябакпен кошелерден
кезинде кол устасып брге кыдырган жерлерден
брак тил байланады сырымызды сактап иште
танымагандай боламыз биримизди кестескенде
арамызда аракашык тек кана 100 кадамдай
100 кадамнын бари артта шакырымга айналгандай
суретке брге тускен караймын козимди алмай
кездесердей али талай жубатамын озимди алдай

саган деген сагыныш кушеюде куннен кунге
кандай себеп айтшы биздерге болмауга брге
озин жайлы жети тунде сени ойлап жыр актардым
байкамадын зырлап уакыт калай тан атканын
керек кезде айта алмай окинемиз кейн
коштасу онай умыту дегенин киын
мен саган гашыкпын оган енди жок куманим
кеш болсада кешир мени жанадан бастайык барин...

умытпайды гашык журек 
сезим гули кайта гулдеп
сени ойлаймын сагынамын
суйип отем сени сени сени ЖАНЫМ