Здарыуся дзень той ужо дауно,
Але ж планета не забыла,
Як усю зямлю аж да нябёсау
Вогнiшча белае смерцю пакрыла.

Выбух страшэнны свет накрыу
I задрыжала усё паветра - 
Людзi Чарнобыля цяпер
Ужо не забудуць нiколi гэта

Плавiлась шталь там I бетон
Тэмпература усё знiшчала,
Зараз здаецца нам усiм,
Быццам у пекле месца была мала.
Шмат хто загiнуу у той дзень,
Але ж не ведалi тыя людзi,
Што праз гады па сёй дзень
Станцыя адбiраць жыццё будзе.

Бачыць звычайны, просты чалавек:
З нябёсау падае, Чорны снег падае.
Трубы заводау цягнуцца у вышыню,
Нiбы люццкiя рукi крывавыя.

Мёртвая Прыпяць мауклiва нясе там
Памяць страшэнную агрэхау мiнулага.
Знiшчылi cамi мы зямлю сваю,
Долю адмерылi нашчадкам змрочную

Годы мiнуюць як заусёды,
Толькi трывага застаецца - 
Тое што было у мiнулым
У сённяшнi час можа адгукнуцца

Глеба што ляжыць там I цяпер,
Парасла магiльнымi крыжамi.
I калi яе набраць у далонi - 
Зноу цёмны дзень той перад вачамi

Слова: Павел Корнюшин
Музыка: Григорий Дейчик