Мой родны кут, мой ціхі дом, 
Дзе у голле дрэў, ав сцены ніў,
Пад сумны спеў буйным крылом
Паўночны вецер звонка біў.
Мой родны кут, - на твой ўспамін
Бушуе кроў, а ў сэрцы гар, 
А ў сэрцы боль, бо з ніў, з далін
Урок мяне туманны чар.

І ў ясны дзень, і ў ноч бяз зор
Душа, як птах, пад гоман дум
Ляціць на шлях, дзе песняй бор
Калыша долі нашай сум.
Мой родны кут, на твой успамін
Бушуе кроў, а ў сэрцы гар, 
А ў сэрцы боль, бо з ніў, з далін
Урок мяне туманны чар.
Мой родны кут, на твой успамін
Бушуе кроў, а ў сэрцы гар, 
А ў сэрцы боль, бо з ніў, з далін
Урок мяне туманны чар.
Мой родны кут, цвяцісты луг, -
Пад шумы вольх прыдзе ўначы,
Як ціхі ўздох, мой верны дух
На вечны сон к табе спачыць.
Мой родны кут, на твой успамін
Бушуе кроў, а ў сэрцы гар, 
А ў сэрцы боль, бо з ніў, з далін
Урок мяне туманны чар.

Пад ветру шум, пад буры гроз,
Пад гоман хат, хто сэрцам жыў,
Ў вясьняны чад хто ў полі рос,
Той не пакіне родных ніў.