Moje słońce 
pali, topi wszelką materię 
jego słońce 
leniwie ślizga się po skórze 
moje deszcze 
jak topór kata tną na oślep 
jego deszcze 
są symfonią kropel 

mój wiatr 
walczy ze mną gdy stawiam mu opór 
jego wiatr 
walczy z żaglem jachtu 
moje noce 
są przystankiem między dniem a dniem 
jego noce są 
słodkim zapomnieniem 

I wiem teraz że my 
mieszkamy pod tym samym 
tym samym niebem 
moje niebo jest nim 
a jego niebo moim nie jest