Кыр казлары оча җырлап,
Кайтаваздай тынлык ярып,
Юл алалар еракларга,
Бу балалар офыкларга. 

Алар киткән якка карап,
Йорт казлары канат кагып
Омтылганда болытларга,
Бәреләләр кыекларга.

Төшү белән килеп җиргә,
Каурыйларын чәчеп җилгә,
Ыңгырашып, сыкрап, елап,
Ярсып, соңгы көчен җыйнап.

Очмыйча син түзеп кара, 
Иңнәреңдә канат барда.
Очмыйча син түзеп кара, 
Иңнәреңдә канат барда!