Неспакойны век наш стаў
Мала часу, многа спраў
Усюду гоман, шум машын
Мы спяшаемся, бяжым
Усё бяжым

А душа ірвецца ўдаль
Дзе рака нібы крышталь
Дзе спакой і цішыня
Дзе адпачываю я
Там, дзя вёсачка мая

Босымі нагамі па расе
Па студзёнай расе прабягуся
Ранішняя сонца прамяні
Толькі толькі ўзышлі

Босымі нагамі па расе
Я студзёнай расы не баюся
Чэрпаю я сілы, велічныя сілы 
З маці-зямлі

А ў хаце чую я
Ціхі ў печы трэск агня
І мурлыканне ката
Спевы птушак ля вакна
Ля вакна

Да спадобы мне ўсё 
Пах духмяных пірагоў
Абрусы і рушнікі і ў полі васількі
Вузка сцежка да ракі